Reizen: Manila, Jeepneys, Papaya en Dammen

Woensdagochtend werd ik in de jeepney van stichting Kalinga opgehaald, wat een luxe! Ik stond bepakt en bezakt voor de dorm waarin we slapen toen de jeepney de hoek om kwam rijden. We slapen overigens met vier mensen op 1 kamer waaronder een Filipijns meisje. Het is allemaal een beetje behelpen, maar na een paar brakke nachten ben ik er inmiddels aan gewend. Gelukkig hebben we, bijna een week later, nu eindelijk goed werkend internet ergens op de campus. Dus vandaar de vertraging met de updates.

Onderweg in de jeepney keek ik mijn ogen uit. Overal auto’s, jeepneys, trycicles, fietsers, voetgangers en ga zo maar door. Het is een wonder dat iedereen zo kan rijden zonder dat er regels zijn. Hoe verder we de stad uitreden hoe meer de omgeving begon te veranderen. Nog steeds heel chaotisch maar de stad veranderde langzaam in een sloppenwijk. Veel grijs beton, terwijl de mensen heel kleurig gekleed zijn. Hanengevechten, kraampjes. Spullen die men vindt op de vuilnisbelt worden er verkocht. Nadat we nog een stuk gereden hadden kwamen we eindelijk aan bij Papaya Academy waar ik echt ontzettend leuk ontvangen werd door alle kinderen. In elk lokaal zeiden ze hallo!

SONY DSC

SONY DSC

SONY DSC

Een aantal moeders van de kinderen kregen een massage cursus om op die manier iets te leren waarmee ze geld kunnen verdienen. Ik was de gelukkige en mocht ‘model’ liggen bij de lerares! Twee uur lang kreeg ik een full body massage en hand/voetreflexmassage! Heer-lijk. Onverwacht maar meer dan welkom na een aantal behoorlijk brakke dagen. Daar lag ik dan, aan de andere kant van de wereld met allemaal giechelende Filipijnse vrouwen om me heen, op de grond in een schoolgebouw.

SONY DSC

SONY DSC

Daarna besloten we om alvast naar de Wawa Dam te gaan die bij mij sowieso op het programma stond om te fotograferen. Er gingen een aantal mensen mee en het was supergezellig. Langs de kant van de weg wachten op een jeepney. De chauffeurs vertellen dan dat je met 7 man makkelijk in kan stappen, terwijl er echt NIEMAND meer bij past. We zochten de schaduw op en stonden te wachten bij een huisje langs de weg waar benzine werd verkocht in flessen cola. Hartstikke illegaal natuurlijk, maar het verdiend net ietsje meer dan het minimumloon daar (350 pesos per dag, dat is ongeveer 6 euro) Na een jeepney of 5 hadden we er eindelijk eentje waar we in konden.

En wat voor een.
De muziek stond kei hard aan. Ze hadden een toeter met een neppistooltje eraan waar continu mee getoeterd werd, en eentje met een bom erin die op een heel hoog toontje: ‘WAWA’ schreeuwde. Ondertussen hing de chauffeur uit het raam om mensen naar binnen te lokken en kwamen er gaandeweg steeds meer mensen in totdat iedereen op elkaar gestapeld zat tot het plafond. Ondertussen overal om je heen getoeter en vooral heel veel smog. Ik geloof dat ik op dat moment de cultuurshock had. Iedereen die instapte zocht naar geld en gaf het via de buurman door totdat het bij de chauffeur kwam. Die zocht wisselgeld en gaf alles weer door naar achter.

Uiteindelijk waren we er nadat we ernstig vertraagd waren door een cementwagen die over de weg lag. Het was er prachtig. Het eerste stuk moesten we lopen langs allemaal hutjes waar mensen woonden en eten verkochten. Uiteindelijk na een kronkelweg met heel veel stenen waren we bij de dam. Het is er echt gigantisch. Onbeschrijfelijk mooi.

SONY DSC

SONY DSC

SONY DSC

daarna weer met de jeepney terug naar de Papaya Academy, en vervolgens hebben ze me weer teruggebracht naar de universiteit waar ik aankwam met een smog lucht waar je gek van word. Ongelooflijk wat een stad! Volgens mij kwam er zelfs smog uit mijn oren..