Reizen: Manila, Hectiek, Paniek & Indrukken
Gisteren was echt de meeste hectische dag toch nu toe. ‘s ochtends werden Loes en ik opgehaald om naar Papaya Academy te gaan. Wederom in de jeepney van de Papaya school. We waren allebei heel slaperig en moe door de afgelopen week, en hobbelden dan ook half snurkend richting de school. Samen zijn we bezig met een multimedia project over de overstromingen rondom de vuilnisbelt.
Daar aangekomen wilde ik eerst wat gaan fotograferen op de school toen mijn camera definitief overleed. Paniek alom dus. Het belangrijkste ding waarvoor ik hier ben, kon ik niet meer uitvoeren. Ongelooflijk. Een camera crash bij een bijna drie jaar oude camera, zomaar ineens. Dikke vette pech. Of was het toch de Wawa geest? Gelukkig was iedereen heel erg behulpzaam en besloten we om eerst richting de sloppenwijken te rijden waar we ‘snel’ even een interview deden met iemand die haar huis vaak kwijt raakte door de tyfonen. Het ene moment zaten we in een auto met airco van degene die ons hielp, het volgende moment liepen we tussen het afval. De omschakeling is zo groot, en gaat zo ongelooflijk snel.
SONY DSC
SONY DSC
SONY DSC
SONY DSC
SONY DSC
Daarna gingen we snel even ergens wat lunchen en vervolgens in een ander busje weer door naar het Sony Service Centre (weer een uur hobbelen). Reizen in de Filipijnen is echt ontzettend vermoeiend door de onwijze drukte, continu bijna-aanrijdingen en vooral heel erg veel herrie en hitte. Aangekomen bij Sony vertelden ze me dat ze de camera wel op zouden kunnen sturen naar Singapore… double merde. Daar had ik natuurlijk niks aan. Zwaar balend reden we terug richting de universiteit terwijl mijn hersens kraakten om een oplossing te bedenken. Huren, lenen, verzekering vragen? Toen belde een reddende engel van de organisatie dat ik zijn camera mag lenen tot dat ik weer naar Nederland ga, met uitzondering van donderdag. Ik kon wel janken. Men, ik ben zo ontzettend opgelucht!
Terugaangekomen stortten Loes en ik meteen in van vermoeidheid maar hebben we nog een avondje door zitten werken. Vanochtend om 8 uur moest ik weer aanwezig zijn om internet te regelen (die het nu eindelijk echt lijkt te doen!!) en toen ik daarvan thuis kwam viel ik meteen weer als een blok in slaap. Het hakt er in hier.
Alles is zo prachtig, en leuk en mooi om mee te maken, maar alles bij elkaar is het ook echt ontzettend heftig. Je wordt continu aangestaard alsof je een aapje bent, het is snikheet, het is hier geen moment stil. Overal en altijd is er herrie, muziek, praten, verkeer, geschreeuw. Privacy hebben we niet, momenten alleen niet, en je bent continu bezig met fotograferen. Eigenlijk heb je niet eens tijd om te verwerken wat je die dag hebt meegemaakt als je alweer verder moet. Vanavond lig ik om 10 uur in bed! (dat probeer ik tenminste) En morgen word weer echt een ongelooflijk toffe dag volgens mij.. nu al zin in!
Maar, we maken tussendoor ook gewoon lol hoor, met onze slaaphoofden!
SONY DSC
SONY DSC
SONY DSC