Reizen: Manila, Bloedzuigers, Fosfer & Regen

Om kwart voor 6 vanochtend kwakte ik mijn wekker uit, en liep ik half slaapwandelend naar de lobby waar de bus aan kwam rijden voor een toffe trip. We zijn met de hele groep naar Mount Makiling geweest een vulkaan die niet meer ‘echt’ actief is en volledig begroeid is met een prachtig tropisch regenwoud.

Het was een enorme klim naar boven. We liepen eerst een eindeloos prachtig slingerpad omhoog op met overal speciale bomen, bloemen, en een heerlijke geur.

Later werd het spannender toen we het begroeide regenwoud ingingen en van de paden afweken. Overal lagen spekgladde stenen op de grond. Zie hier voor je: Ilse met een veel te grote enorme foto rugzak, een camera in haar hand en Vans aan haar voeten. SPEKGLAD. Ook leuk dat je continu allerlei planten in je gezicht krijgt, rare insecten ziet lopen, en halverwege even wordt medegedeeld dat je van de planten af moet blijven in verband met bloedzuigers. Yum.

Na een hele klim slash glibberboel kwamen we boven. Er stroomde een oranje watertje met fosfor. We kwamen aan bij een deel van de vulkaan waar het fosfor omhoog borrelde. Je hoorde het bubbelen en overal was er mist. Echt een prachtig gezicht.
Daarna moesten we het hele stuk weer naar beneden, maar niet voordat het kei hard begon te regenen (die geur! Goddelijk!) en een vers geplukte kokosnoot kregen.  Een regenwoud zou een regenwoud niet zijn zonder stortregens.. heerlijk om dan in de stromende regen naar beneden te wandelen.

Daarna zijn we richting Manila Bay gereden waar je dan ineens de andere kant van de Filipijnen ziet. Een enorme drukte en duizenden mensen die naar de zonsondergang keken (die helaas alles behalve spectaculair was door een tyfoon verderop) en het aller vreemdste is, dat wij allemaal aan worden gekeken alsof we aapjes zijn. Acht fotograferen lopen langs, en worden gefotografeerd door de Filipijnen. Alsof ze nog nooit een blank persoon hebben gezien. Het was een van de raarste dingen om mee te maken. Aapjes kijken. Zij naar ons, wij naar hun.

Daarna was het tijd voor een cocktail en een laaaange rit (file, wanneer niet!) terug naar de uni. Nu even wat foto’s online gooien en dan snel mijn bed opzoeken want het worden een paar drukke lange dagen!