Dag Oma

Hoe je vorige week nog je oude kromme vinger in de lucht stak als ik binnenkwam
Hoe je “ha, schatje” tegen me kon zeggen

Hoe je niet een, niet twee, maar gewoon vier cakes tegelijk bakte
Dat je saucijzenbroodjes altijd lekkerder waren dan je worstenbroodjes
En hoe je dat maar niet begreep

Hoe je aan iedereen je voorraad snoep en chocola uitdeelde
Hoe je je zorgen kon maken om ons
Hoe je ogen op konden lichten als we pret maakten

Hoe je altijd “wa hedde toch stevige poten” tegen me zei
En hoe ik dan altijd riep dat ik die toch van iemand geërfd moest hebben
Hoe je dan moest grinniken

Hoe je papa en mij 8 jaar lang elke dinsdagmiddag te lunchen gaf
Hoe je dan wentelteefjes maakte
Of een “pannenkoekeneitje”

Hoe je elke zondag met opa kwam kaarten op de van Straelenlaan
Hoe ik dan in bed lag te luisteren naar jullie stemmen
Hoe we af en toe samen een haantje aten, van de snackbar om de hoek,
Omdat dat zo lekker was

Hoe je een keer zo de slappe lach had met Sinterklaas dat de tranen over je wangen rolde
Hoe je je mooi maakte, voordat je beneden ging eten, in de Clock

Hoe je al-tijd won met Rummikub
Hoe je me “lelijk ding” noemde, als ik een grapje met je uithaalde

Hoe je ons altijd uit stond te zwaaien op je balkon aan de Kruiskampsingel
Hoe je soms heel eigenwijs zonder rollator “even naar de keuken” liep

Hoe je me verraste, door er te zijn op mijn afstudeerexpositie
Hoe je mijn gekke obsessie voor moestuinen begreep

Hoe je tegen iedereen vertelde dat ik je oude keukenspullen in gebruik heb
Hoe je elke keer weer een beetje verbaasd was dat ik élke dag met je góede bestek eet

Hoe je me liefde gaf
Hoe je op me paste
Hoe je de allerliefste oma voor me was.
Hoe erg ik je zal gaan missen.