5 jaar ZZP!

Champagne!
Dat dacht ik toen ik vanochtend opstond. Want vijf jaar geleden liep ik met een fles champagne de KVK uit. Ik kan me nog goed herinneren dat ik het freelancen een hele tijd uitstelde. Ik studeerde nog. Het was zonde van mijn startersaftrek. Er waren zoveel redenen om het niet te doen. Ik heb zeker een jaar of twee getwijfeld.

In september 2013 begon ik aan mijn afstudeerjaar. Ging ik mijn boek “Weather Permitting” maken en was het om zoveel redenen toch wel een heel goed idee om mijn bedrijf te starten. Ik ging samen met mijn vader naar de KVK en voelde me daarna ontzettend stoer. Het is ongelooflijk hoe snel die vijf jaar zijn gegaan en wat er allemaal is gebeurd.

In juni 2014 studeerde ik af met Weather Permitting, dat ook nog eens werd uitgegeven. Dat voelde als een kickstart van mijn werk als freelancer. Ik won een jaar lang gratis atelier als meest ondernemende student en weet nog goed dat ik daar eind 2014 in zat; geen idéé waar ik moest beginnen. Een mega grote ruimte, waar ik vaak maar een aantal uur per dag spendeerde omdat je in het begin nou eenmaal vooral bezig met met acquisitie…
Ik heb toen heel vaak gedacht dat het me niet zou lukken. Dat ik geen idee had hoe het werkte, dat ondernemen.

Gelukkig veranderde dat. Begin 2015 begonnen er wat meer opdrachten te komen. Ik begon workshops beeldcommunicatie te geven aan de Gemeente ‘s-Hertogenbosch, mijn boek kreeg een tweede druk en ik werkte vrij veel voor particulieren. Had ik toen al enig idee waar ik naartoe wilde als ondernemer? Nope. Ik klooide maar wat aan. Volgde mijn intuïtie en had geenszins een ondernemersplan of iets in die richting. Ik deed bruiloften als ze op mijn pad kwamen, kon wat verdienen met publicaties in tijdschriften n.a.v. mijn boek en kon een boterham eten.

Eind dat jaar moest ik mijn atelier weer uit en werkte ik vanuit mijn kamer aan de haven. Wanhopig op zoek naar een huisje voor mezelf, ook al had ik nog geen idee of ik dat wel kon betalen. In 2016 begon ik het allemaal wat professioneler aan te pakken. Zo maakte ik een factuur met een geïmproviseerd logo. (haha) Echt investeren in een huisstijl kon ik niet, maar die standaard lelijke facturen die het boekhoudprogramma maakte vond ik ook verschrikkelijk. Ik ging workshops geven bij de Gemeente Breda en de Gemeente Westland, kreeg Energiesprong als nieuwe klant waar ik ontzettend toffe portretten voor mocht maken en ontdekte dat ik werken voor bedrijven veel leuker vond dan voor particulieren. Ik deed eigenlijk geen acquisitie meer en werd steeds vaker gevonden door nieuwe klanten. Als kers op de taart mocht ik het ouderen project voor BredaPhoto doen. Twee expositie in verzorgingstehuizen tijdens het festival.

2016 was voor mij het jaar waarin ik meer richting kon geven aan wat ik wilde. Ik wilde me meer gaan richten op sociale fotografie, documentaires. Ook in opdracht. Na de expositie voor BredaPhoto werd het idee voor de Mantel der Liefde geboren. Ondertussen vond ik ineens in de zomer van dat jaar een huisje voor mezelf. Doodeng vond ik het, want kon ik dat allemaal wel betalen? Mijn vaste lasten gingen flink omhoog dus dat betekende dat ik ook flink moest blijven verdienen. Gelukkig was ik de jaren ervoor goed geweest in sparen, maar man, die huur elke maand deed (en doet!) píjn!

2017 was het jaar van de Mantel der Liefde, het project wat ervoor zorgde dat ik in een klap heel goed wist wat ik wilde en niet wilde. Welke kant ik echt op wilde en wat voor mij de bevestiging was dat alles wat je écht heel graag wil: kan. Het was een bizar jaar, waarin ik nog steeds super leuke nieuwe klanten erbij kreeg maar eigenlijk geen idee had hoe ik dat moest combineren met het Mantelzorg project. Waarin ik ineens een stichting had! 2017 leerde mij over al mijn grenzen te gaan, enorme pieken te hebben, enorme dalen. Ik leerde “nee” te zeggen tegen klussen die niet goed betaalden of die ik echt niet leuk vond. Een van de moeilijkste dingen om te doen. Ik leerde alles over subsidies, samenwerken en het bouwen van een expositie. 2017 was een waanzinnige achtbaan.

En nu, nu zitten we al tegen het einde van 2018 aan. Twee keer knipperen met mijn ogen en het is alweer september. Zo voelt het. De Mantel der Liefde reist door Nederland, ik gaf nog meer workshops beeldcommunicatie, dit keer aan de Politie. Verkocht boeken aan het eiland, werkte voor Avans, het FAW en als kers op de taart voor het Rocky Mountain Institute: mijn eerste buitenlandse klant. Ik kreeg een nieuwe website en éindelijk een echte huisstijl met logo. Ik weet steeds beter welke kant ik op wil met mijn werk in opdracht en roep bijna wekelijks dat ik echt de LEUKSTE BAAN TER WERELD HEB.

Want dat vind ik. 5 jaar geleden maakte ik de beste beslissing ooit: ondernemer worden. Dit, met het idee, dat dit simpelweg de enige optie was die ik had en dat ik absoluut geen kantoorbaan wilde. Het moest dus wel lukken. Ik ben echt ontzettend dankbaar dát het ook is gelukt. Dat ik mijn boterham kan verdienen met dat wat ik het allerleukste vind om te doen: fotograferen.