Thuiszorg bij Surplus

Ik werd gebeld of ik mee wilde lopen met de thuiszorg om beelden te maken voor het personeelsmagazine van Surplus.
Mijn hart maakte een sprongetje, iets wat na vijf jaar zzp-en nog steeds gebeurd als ik een leuke klus aangeboden krijg.

Op maandagochtend om 8.15 meldde ik me voor een flat in Breda, de thuiszorg was al een uurtje aan het werk en ik sloot wat later aan.

Ik werd opgewacht door Mariska, die vol energie voor me uit liep naar haar clienten. Een echtpaar dat sinds kort gebruik maakte van de
thuiszorg. Ik kwam binnen en het was alsof ik het oude huis van mijn oma binnenliep. Het interieur was voor mijn gevoel bijna identiek.

Het allereerste wat mevrouw vroeg was of haar haren wel goed zaten. Ze lag nog in bed. Mariska gooide dus het schema maar even om en
ging eerst haar haren kammen, zodat ik kon gaan fotograferen.

Later bezochten we nog een tweede mevrouw in dezelfde flat. Ze zat een sigaretje te roken in haar keuken en keek me met glinsterende ogen
aan. Of ik Mariska ook zo’n lief ding vond. Terwijl Mariska haar onder de douche zette hoorde ik haar vrolijk babbelen. “Douchen is echt het
fijnste wat er is, oh wat heerlijk!”

We dronken nog een kopje koffie, voordat ik weer naar de volgende client reed. Deze mevrouw werd door Brigitte geholpen bij het inzwachtelen
van haar benen. Daarna sjeesde ik nog even mee naar het kantoor, waar er nog wat overleg plaatsvond voordat ze weer door gingen met de
volgende ronde.

Het allermooiste van fotograaf zijn vind ik toch wel het meelopen in andermans wereld, een kijkje in de keuken, het even deel uit mogen maken van iemand zijn dag. Zeker op dagen zoals deze!