2016

2016, kom eens even bij me zitten. 
Ik wil het even met je hebben over jezelf. Over hoe je was de afgelopen 12 maanden. Hoe je je gedroeg. Ik vond je namelijk nogal leuk. Het grootste gedeelte dan. Ik bedoel, je bent ook maar een jaar. Volmaakt zijn is niet makkelijk. Volmaakte jaren bestaan niet denk ik, maar je kwam best in de buurt.

downloads2
Het begon nogal feestelijk met een oma die negentig jaar werd. Groot feest en een trotse mevrouw van 90 die rilde van de bubbeltjes in de champagne. Een paar maanden later ging ze alleen naar een bejaardentehuis omdat thuis wonen ietwat moeilijk werd. Vervolgens, een van je streken 2016, was
haar val afgelopen november. Hierbij brak ze 4 plekken in haar been, lag ze in het ziekenhuis en nam ik afscheid van haar. Je bleek een grapje te maken, want oma had nog helemaal geen zin om naar opa
te gaan en revalideert er flink op los. Ik vond dit alleen niet echt een leuk grapje. 

Verder was 2016 het jaar waarin ik behoorlijk wat lezingen gaf, lezingen én workshops. Over mijn boek, over mijn nieuwe fotoproject, over beeldcommunicatie, over social media. Ik kletste er op los. 2016, je leerde me dat dat eigenlijk helemaal niet zo eng was. Sterker nog: ik ben het leuk gaan vinden.

Overigens had ik dit jaar voor het eerst een pekske aan met carnaval en was ik niet vermomd als eenhoorn. Je zou eigenlijk kunnen zeggen dat ik een volwassen Oeteldonker werd. 

2016 hielp me ook een vriend van mijn vader terug te vinden. In het kader van project papa. Ze hadden elkaar al 50 jaar niet gezien en via een oproepje online zijn ze herenigd. Misschien wel een van de mooiste acties van je, 2016. Netjes gedaan. Overigens vond ik het ook wel hysterisch grappig toen papa een van zijn tanden uit zijn kunstgebit verloor, maar dat terzijde.

Vrij in het begin van het jaar ging ik op reis met Marleen naar Malaga. We renden een dag of 5 van hot naar her, gingen nog “even” naar het Alhambra in Granada en hadden echt waanzinnig veel lol. We kwamen ‘s avonds laat met de auto vast te zitten op een berg, reden op een Segway rond en aten veel paella.

Tweeduizendzestien gaf me een aantal grote kado’s. In het voorjaar werd me gevraagd of ik mee wilde doen met BredaPhoto. Ik mocht de twee ouderenprojecten begeleiden. Ik mocht twee keer exposeren op het festival. Een van mijn dromen kwam uit. Het allermooiste is misschien nog wel wat dit allemaal heeft voortgebracht. De voortzetting van dit project in 2017, heel veel leuke ontmoetingen en ook heel veel leerzaams over mijn plek als fotograaf in deze samenleving.

Een ander kadootje was het feit dat ik mijn oude Mazda-tje verruilde voor een Ford Fiesta. Met grote-mensen dingen erin zoals parkeerpiepjes en airco. De luxe! Ik begeleidde dit jaar ook twee kunstkameraden. Aya uit Syrie en Majdal uit Irak. We maakten samen kunst. Het maakte me dat ik mijn eigen leven in Nederland nog meer ging waardeen.

Toen was het ineens al juni waarin ik voor het eerst in mijn leven ging kamperen in een busje. Samen met Maartje maakte ik een waanzinnig mooie roadtrip door Wales. Ontmoette ik oude vrienden en ging ik terug naar Caldey Island. Het vloog voorbij en het was eigenlijk veel te kort, maar wat een prachtige mega toffe reis was dit. Ik had het voor geen goud willen missen. 

Het aller mooiste en leukste kado van 2016 kreeg ik op de dag dat ik terugkwam van deze reis: ik had een huis. Ik kon weg uit mijn studentenkamer, en verhuizen naar mijn droomhuis met tuin én garage. Naar mijn kabouterhuisje met puntdak. Nog steeds zit ik elke avond als ik thuis kom grijnzend op mijn bank blij te wezen met het feit dat ik hier nu mag wonen.

De afgelopen maanden waren wat woelig. Ineens werd je een beetje bozig 2016. Hoe kwam dat toch? Ik moest afscheid nemen van een aantal mensen. Mensen die waarschijnlijk gelukkiger zijn waar ze nu zijn, maar mensen die ik ook nog steeds heel erg mis. Je maakte dierbaren ook nog eens ziek, en had je nou niet even kunnen regelen dat die revalidatie na mijn vaders heup-operatie soepel ging? Ik bedoel.. dat zou een kleine moeite geweest zijn toch? Beetje jammer wel. Er was behoorlijk wat verdriet zo nu en dan, de afgelopen tijd. Beloof je me dat dat in 2017 weer klaar is? Ik wil de mensen om me heen graag nog even om me heen houden. 

2016 zorgde er overigens ook voor dat ik twee (!) broeken kocht na jarenlang enkel jurkjes te hebben gedragen. Ik redde een egel van de oververhittingsdood, ik keek wekenlang in de zomer chagrijnig naar buiten wegens heel. veel. regen. Ik zette zelf een eettafel in elkaar. Ik kocht heel veel grotemensenspullen. (Hallo Illy Koffiezetapparaat!) Ik zag Glen Hansard in Carré. Ik zat twee maal in een zweefmolen. Was weer eens in de efteling. Gaf een housewarming. Zag een aantal keer het Nederlandse strand. Stond op een podium. Kampeerde voor het eerst in een (ijskoude) tent in de Biesbosch. Had twee exposities. Was voor het eerst op televisie. Knuffelde veel en vaak met oma. Knuffelde ook met Mandarijn. Kocht weer een stuk of wat bloemetjesjurken. Wandelde veel en vaak door het bos. Beklom de St Jan. Viel drie keer van de trap. Stond een paar keer in de krant. Gaf voor het eerst les op de academie. Vierde voor het eerst 11/11. Maakte veel portretten. Oh, en ik kocht mijn eerste kerstboom. 

Als 2017 net zo zijn best doet als jij, 2016, dan ben ik een gelukkig mens. 

downloads3

Leave a comment

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *