Al een tijdje ben ik heel hard aan het werk om een project van de grond te krijgen dat me aan het hart gaat. Al een tijdje lig ik ‘s nachts naar het plafond te staren en denk ik: waar ben ik aan begonnen? Al een tijdje word ik mega enthousiast als ik denk aan hoe ontzettend tof het kan worden. Al een tijdje durfde ik het niet te delen want “stel je voor dat het niet lukt?”
Gisterenavond dacht ik ineens: Ilse, je bent bezig met iets moois. Ook als mislukt het, dan is het nog steeds mooi. Deel het met de wereld. Je hoeft het niet ALTIJD allemaal alleen te doen. Er zijn vast mensen die mee willen helpen.
Ik val maar meteen met de deur in huis: ik wil op de dag van de mantelzorger een grote foto en film expositie over mantelzorg en ouderen openen. Ik wil mantelzorgers op een positievere manier onder de aandacht brengen. Ik wil een interactieve expositie die in de openbare ruimte kan staan zodat het een groot publiek bereikt.
Het begon allemaal na afloop van het ouderenproject wat ik deed voor BredaPhoto (www.bredaphoto.nl) Er kwam veel respons op het mantelzorgproject en er was ontroering.
Mantelzorg is een actueel en urgent thema. Tegelijkertijd is mantelzorg een containerbegrip geworden. Tijdens het werken met de ouderen en het praten met hun mantelzorgers ging ik steeds meer nadenken over het begrip. Wanneer ben je nou eigenlijk een mantelzorger? Ben je er een wanneer je fulltime voor je partner zorgt waarmee je thuis woont? Ben je een mantelzorger als je de was doet voor je moeder die in een verzorgingstehuis zit? Ben je een mantelzorger als je een keer per week een kopje koffie drinkt bij je eenzame buurman?
Volgens de richtlijnen zijn mantelzorgers mensen die onbetaald zorgen voor een chronisch zieke, gehandicapte of hulpbehoevende ouder, kind of ander familielid, vriend of buur. Dat is nogal een grote groep in de samenleving. Een op de drie Nederlands mag zich dan ook op basis van deze definitie een mantelzorger noemen. Dit maakt van mijzelf ook een mantelzorger. Mijn vader heeft laatst een nieuwe heup gekregen. Daarnaast mist hij een arm. Het revalideren was hierdoor extra lastig. Ik hielp hem bij het verschonen van zijn wond, wassen en zette zijn trombose spuiten.
Mantelzorger is een benaming die een lading geeft aan iets wat ooit vanzelfsprekend was. Je zorgt immers voor je naasten niet waar? Door de terugtrekkende zorg is het begrip “booming”. Er ontstaat een neiging om de nadruk op “zorg” te leggen en dat is iets waar ik moeite mee heb. Mantelzorgen is zoveel meer dan het zorgen voor iemand. Het is iets dat voortkomt uit liefde voor dierbaren. De overheid maakte dankbaar gebruik van dit begrip. Op de professionele zorg wordt bezuinigd en mantelzorgers mogen de schade beperken.
Dat dus.
Ik ging naar BredaPhoto toe met het idee om een grote expositie op te zetten onder de naam “Mantel der liefde“. Er werd meteen meegedacht. Vervolgens vroeg ik aan Niels de Beer, (www.nielsdebeer.com) of hij mee wilde helpen. Daarna ontwikkelden zich in no time allemaal plannen. Plannen die ik nooit had kunnen bedenken. Samenwerkingen, ideeën, opties. Ik werd steeds enthousiaster.
Wat begon als een wens, een droom, een impulsief iets, is ineens iets groots aan het worden. Mijn motto “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan” (Pippi Langkous), komt weer eens volledig tot zijn recht. Ineens zit ik om de tafel met grote bedrijven en instellingen te praten over “mijn” project. Ineens moet ik een begroting maken met bedragen die me duizelen. Ineens moet ik een stichting oprichten. Ineens moet ik fondsen aanvragen. Ineens moet ik projectplannen schrijven. Ineens wil er een tv zender aandacht aan besteden. Ineens moet ik zovéél.
“Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.” Ik blijf het gewoon tegen mezelf zeggen.
Want het gaat gewoon lukken. Het moet gewoon lukken. Op de dag van de Mantelzorger op 10 november 2017 wil ik met een grote expositie over dit onderwerp alle mantelzorgers in Nederland een hart onder de riem steken.
Het is heel spannend om dit nu zo online te gooien. Nu is het écht. Ben jij of ken jij een instelling die een samenwerking wel ziet zitten? Openbare ruimtes die de expositie zouden willen plaatsen (het is de bedoeling dat hij minimaal een jaar gaat reizen en ook een educatieve functie krijgt)? Weet je een fonds dat ik echt móet aanschrijven? Ken je een bedrijf dat een (kleine) investering in het project zou willen doen? Heb je een ingang bij een krant? Een tv programma? Weet je een oudere en een mantelzorger die ik echt zou moeten fotograferen? Ben je een kei in begrotingen maken en kun je me daarin adviseren? Als zzp-er ben ik gewend om alles alleen te doen, maar op dit moment kan ik alle hulp gebruiken!
Mailen mag: info@ilsewolf.nl
Leave a comment