Tijdens mijn eerste jaar studie fotografie in Antwerpen fotografeerde ik mijn vader voor het eerst. Een man die bijna 50 jaar ouder is dan ik en sinds 15 jaar een arm mist door een vleesetende bacterie. Door de academiejaren heen is mijn vader een telkens terugkerend onderwerp geweest in mijn werk. Mijn vader en ik verschillen als dag en nacht van elkaar en toch lijken we op elkaar. Het gaat over vaderliefde, maar het gaat ook over afscheid en ouder worden. Over het leven met een handicap en de bewondering die ik heb voor zijn doorzettingsvermogen. Over een vader-dochter relatie. Over zijn enorme kracht in zijn kwetsbaarheid. Een portret over papa, die ik blijf volgen.