Hugh

Dear James, Hugh, Baranovski, Francois, Pierre, Renoir, Buckingham Dutton,

Ofwel, Hugh. Mijn “Engelse Opa”.

Je was niet mijn echte opa, maar toch was je mijn opa.

Je was mijn opa sinds onze eerste vakanties in Zuid-Frankrijk. Ik was een baby.
Jullie hadden net als mijn ouders en sta caravan op Residence du Campeur.

8 weken per jaar was ik daar. 18 jaar lang. Er ging bijna geen dag voorbij dat ik niet even langs kwam.
Tegen iedereen die langskwam vertelde je dat ik je “Little Dutch Princess” was. Ik leerde je
Nederlandse zinnen, waardoor je tegen elke Nederlander die het maar wilde horen “Ik ben dik!” riep.
Tot hysterische lachbuien van mijn kant. Als kind vond ik niks leukers dan dat.

Altijd wanneer je me zag, of wanneer we elkaar aan de telefoon spraken vroeg je hetzelfde:
“Who loves your face?”
– “You do”, zei ik dan.
“Yes, I do” zei jij dan. Met je diepe, Frank Sinatra achtige stem.

Je zong happy birthday voor me, ieder jaar aan de telefoon. Een enkele keer viel mijn verjaardag
tijdens de vakanties. Dan aten we taart. En gaf je me een diabolo.

Ik speelde met jullie nep-kat Fifi, die geluid maakte, als je haar aaide.

Je leerde me Engels.
Je zong “New York, New York” tijdens de karaoke avonden.
Je droeg altijd van die hoge witte korte broeken met een riem met een gouden gesp.
Nette overhemden. Hoe warm het ook was. En je harden netjes gekamd.

En je leerde me je naam, je hele lange, volledige naam, die ik nooit in mijn leven meer zal vergeten.

Lieve James, Hugh, Baranovski, Francois, Pierre, Renoir, Buckingham Dutton,

Dankjewel dat je mijn vakantie opa wilde zijn.

Wat ben ik blij dat ik je een paar jaar geleden nog heb op kunnen zoeken in Nottingham.

Dankjewel. Voor alle mooie herinneringen.

Slaap zacht.

X