Brabant, de provincie waarin cultuur een hobby wordt.

Ik woon dus straks in een provincie waarin er geen gedeputeerde meer is voor milieu en waar cultuur onder “vrije tijd” gaat vallen.
Paardrijden. Dát is wat ik doe in mijn vrije tijd. Maar oh, wacht, ze gaan ook sport afbouwen, want dat heeft geen kernfunctie meer. Dus wat is het dan? Een hobby? En valt dat dan weer onder Vrije tijd?
Ik ben een beetje in de war.

Zonder steun van de provincie was er geen Mantel der Liefde geweest. De expositie stond nota bene in het provinciehuis, omdat wij VIA kunst een waardevolle boodschap over Mantelzorg en Ouderen hebben verspreid. Met succes. We hebben ontzettend veel mensen kunnen bereiken door middel van de expositie. Jong en oud. Links en rechts. Met hulp van o.a. impulsgelden van Kunstloc Brabant. Die ons het laatste zetje gaven wat wij nodig hadden om de expositie 2 jaar lang door heel Nederland te kunnen laten reizen. Een Brabants initiatief. Reizend door heel Nederland. Dat kon, dankzij de subsidies. Met een lesprogramma voor middelbare scholen en samenwerkingen met zorginstellingen én culturele organisaties.

Wij kunstenaars kúnnen namelijk bruggen slaan tussen cultuur en andere belangrijke peilers in deze samenleving. Wij ZIJN geen vrije tijd. Wij ZIJN geen hobby.

We gaan dit niet laten gebeuren. Dat kán gewoon niet. Een provincie zonder cultuur is een provincie zonder ziel. Leeg. Uitgehold. Doods.

Wat kunnen we wel doen?

“Kunst & cultuur wordt als kerntaak van de provincie geschrapt, er wordt fors op bezuinigd en de partijen die nu provinciale subsidie ontvangen geadviseerd “zich voor te bereiden op een geleidelijke afbouw van onze subsidierelaties, richting het ‘nieuwe normaal’ van na 2023”. Die woorden alleen al. De premier gebruikt ze om ons door de coronacrisis te leiden, de nieuwe coalitie om een nu al ernstig getroffen sector nog verder weg te duwen. Wat een gebrek aan empathie, aan een gevoel voor saamhorigheid en traditie en aan een gebrek aan kennis. De cultuursector heeft geen tractoren, maar wel de weg naar verbeelding, reflectie, schoonheid en troost tot zijn beschikking. Dat mag nu niet baten. Dat breekt de cultuur op, de provincie breekt af; de veehouderij dient gered en de kunsten mogen in de varkensstront zakken.”

Post A Comment