ProjectPapa

Vannacht lag ik in bed in het huis van mijn ouders. Ik lag in hetzelfde bed als waarin ik lag toen tien jaar geleden de wereld compleet leek in te storten. Ik had een blauwe pyjama aan met een konijn erop. Ik was veertien. Oud en nieuw was voorbij, het nieuwe jaar was begonnen en ik moest weer naar school. In de derde van de middelbare zat ik.

Mijn vader was de dag…

Ik zit met papa aan de keukentafel. We drinken wijn.
Hij vertelt dat hij nooit echt zo begreep wat ik zag. De dingen die ik zag.
Hoe ik zoveel simpele dingen mooi vond. Zoals de maan of de bomen.

Hij vertelde dat hij in de kuip zat. De zon ging onder en de lucht kleurde alle
kleuren rood en oranje. Hij vond het mooi. Hij besefte ineens dat hij het zag
en het mooi vond.…

Ik krijg wel eens de vraag of ik Project Papa snel ga uitbrengen
Of dat ik wacht
Totdat er geen papa meer is

Ik had daar nooit zo een antwoord op
Deed een beetje vaag
“Ik zie het wel”

Eigenlijk ben ik bang. Ik ben als de dood voor de dood.
De dood van papa dan.
Verder niet. Want papa was ooit bijna dood.
En dat wil ik nooit meer meemaken.

Ik werd overvallen door die angst.
Iemand vroeg me: “Wil…

ProjectPapa

Misschien heb je er al wat van voorbij zien komen. Op twitter of facebook. Of in mijn nieuwsbrief. Project Papa. Een nieuw fotoproject waar ik al een hele tijd mee in mijn hoofd zit. Een project waar ik ongemerkt tijdens mijn academiejaren in Antwerpen en Breda al aan heb gewerkt. Sterker nog, het allereerste beeld dat ik maakte voor de academie in Antwerpen ging over papa. Ik was 17 en…

Negen jaar geleden is het vandaag. Negen jaar nadat papa ziek werd. Negen jaar nadat zijn arm geamputeerd werd. Negen jaar na het begin van een 8 weken durende coma. Negen jaar nadat ik een post traumatische stress stoornis kreeg. Negen jaar nadat de dokters zeiden dat hij 5% overlevingskans had. Negen jaar nadat hij aan 37 infusen lag. Negen jaar nadat ik huilend naast zijn bed zat als tiener.…