-
Reizen: Roadtrip door Wales & terug naar Caldey Island
Met Pasen was Maartje op bezoek. Op dat moment belde ik met mijn Engelse Opa uit Mansfield. Een echte opa is het niet, maar zo voelt het wel. 18 jaar lang gingen we naar dezelfde camping in Zuid-Frankrijk. Ik ken Norma en Hugh al sinds baby af aan en ze leerden me al vroeg Engels praten. Zes jaar geleden overstroomde de boel daar en raakten we alles kwijt. Sindsdien heb…
-
Weerwolven
Een van de dagen in Maart
struinde ik door het verboden bos
alleen
zoals ik bijna altijd alleen was op het eilandhet was mistig. De bomen ritselden en mijn
fantasie nam me meeik schrok van ieder krakend takje
van elke opvliegende fazantik droomde eenhoorns en elfjes bij elkaar
verdween in een andere wereld‘s avonds was er open haard. En wijn.
Ik kreeg een lifteen oude jeep
hobbelend door een stikdonker bosde maan was niets meer dan een vuurvliegje
Mijn…
-
Zeebos
Lopend door het verboden bos
rook ik naalden
blaadjes
groenEn aan het randje van het bos
hoorde ik de zee al bulderen
rook ik een vleugje zout
een vleugje ziltBos en zee samen
Zeebos -
Reizen: Weather Permitting week 6
Ik zag wat mensen van de boot afkomen, ze hadden boodschappen gedaan op het vaste land. Blacky, de bootmeneer van Caldey keek me nors aan. Net zoals hij iedereen nors aan keek. Paul, die ik hier ont- moette, vertelde me later dat hij een jaar lang geen woord tegen hem heeft gezegd. Hij moet altijd even wennen aan nieuwe mensen. Hij woont hier al zijn hele leven. Hij moest met…
-
Reizen: Weather Permitting week 5
Er gaat een boot! Brother Titus sms’te. Het is nog steeds ‘weather permitting’, maar er is een redelijke kans. Ik kan het woord niet meer horen. Weather permitting. Nooit meer. Ik snel in mijn pyjama naar beneden en Maria zegt dat ik mijn koffer moet pakken en dat ze over een half uurtje nog een keer belt voor de zekerheid. Opgewonden gooi ik alles in mijn koffer, Maria roept even…
-
Reizen: Weather Permitting week 4
De volgende ochtend ging er wederom geen boot, het stormde zo mogelijk nog harder dan de dag ervoor, maar gelukkig was het wel droog. Ik kreeg een berichtje van Brother Titus.
Ik liep naar de andere kant van het dorp waar ik nog niet geweest was. Hoe dichter ik bij de zee kwam hoe meer ik merkte hoe hard het eigenlijk stormde. Aangekomen bij de kust kon ik bijna niet meer…
-
Reizen: Weather Permitting week 3
‘Being in Limbo, an intermediate place of state. Occuring between two extremes. Any unfavourable place or condition. In a situation characterised by uncertainly, as when waiting for a decision to be made’
Dat is wel zo’n beetje hoe ik me voelde op de derde dag. Ik besloot het roer om te gooien, en het ‘being in limbo’ als nieuw uitgangspunt te nemen. Te fotograferen vanuit dat standpunt. Vanuit die gekke staat…
-
Reizen: Weather permitting week 2
De eerste twee dagen waren het stomst denk ik. Daarna ging het wat beter. Dag drie was de dag waarop ik mensen leerde kennen, en me welkom begon te voelen in het dorpje. Op dag drie kwam er een vrolijke lieve hond met me knuffelen terwijl ik over het strand liep. In tegenstelling tot de eerste dag, toen er ‘n eenogig mormel tegen mijn statief aan pieste. Ik voelde me…
-
Reizen: Weather Permitting week 1.
Het avontuur begon al in Bristol. Na een fijne vlucht en een overnachting in een hotel aldaar, stapte ik in alle vroegte op de trein naar Tenby. Tot Cardiff, waar ik over moest stappen ging alles perfect. Een mooie trein, superluxe met stopcontacten en wifi. Wifi, dat wat ik probeerde te vermijden kwam ik overal tegen. In het hotel, in de trein, in de stad.
Toen ik in Cardiff overstapte in…
-
Reizen: Manila, Afscheid, Voetbal en Ecopark
Zaterdag was het dan zo ver. Loes en ik gingen voor de laatste keer naar Papaya School. Samen met ate Jo gingen we weer richting Payatas. Loes ging een uur lang een van de leerlingen van de school filmen over haar dagelijkse leven. Ondertussen ging ik op zoek naar het thema van de webdocumentaire: water. Ik maakte wat beelden van mensen die zich wassen in de sloppenwijken. Ondertussen werd ik…
- 1
- 2